Teleurstellingen: graag!

Laatst nam ik een filmpje op voor in het Gedrag & Meer kanaal, als onderdeel van die training. En ik nam daar kinderfeestjes als voorbeeld. Wat gebeurt er namelijk op sommige scholen? 

  • Je mag geen uitnodigingen uitdelen voor kinderfeestjes op school. Want als een kindje geen uitnodiging krijgt is dat heel erg zielig.
  • Of je moet feestjes geven voor de hele klas. Want dan sluit je niemand buiten. 

Ik snap dat niet

En misschien snap je mij nu niet, maar ik ga het uitleggen. 

Ten eerste, teleurstellingen horen bij het leven. Iedereen heeft ermee te maken gehad en gaat er nog mee te maken krijgen. Het leven loopt nu eenmaal nooit perfect. Je kent vast wel voorbeelden uit je privé situatie of uit je werk. 

Misschien hebben mensen je teleurgesteld, vrienden, bekenden, bedrijven of organisaties. Je stagebegeleider, een klasgenoot of misschien wel je ouders. 

 

Ten tweede heb ik pubers gezien die nauwelijks te maken hebben gehad met teleurstellingen. Ze zijn altijd bescherm door hun ouders. Als er een kreuk ontstond, werd die door ouders gladgestreken. In het onderwijs zie je dat bijvoorbeeld goed. Ouders die met docenten bellen als hun kind straf krijgt, of teveel huiswerk. Of als ze niet goed hebben geleerd en om uitstel vragen. Dingen die bijna nooit gebeurden toen wij klein waren. Veel ouders stonden vierkant achter docenten. Krijg je straf? Jammer, dan. Was het onterecht? Iedereen maakt fouten. 

Nu zien we ouders die alle teleurstellingen proberen weg te werken voor hun kinderen. En als je dan als 16-jarige teleurgesteld wordt en je hebt er nooit mee te maken gehad, heb je geen idee wat je moet doen. En wordt je heel boos, heel verdrietig en het werkt verlammend. 

Het gebeurt al eerder.

Maar ook het opvangen van een blokkentoren bij een kind of een knutselwerkje voor de juf mooier maken hoort bij het beschermende gedrag van ouders. We willen niet dat onze kinderen verdrietig zijn of zich als een mislukkeling voelen. En vergeten dat juist die leerervaringen heel belangrijk zijn.

Wat doen kinderen die niet met teleurstellingen om kunnen gaan?

Die krijgen het heel erg moeilijk als ze wat ouder worden. Want dan is er niemand meer om ze te redden en die kreukels glad te strijken. 

Op school, toen ik werkte met leerlingen met gedragsproblemen, zag je allerlei gedrag en emoties die niet helpend waren.

  • Boosheid
  • Frustratie
  • De schuld bij anderen neerleggen
  • Snel opgeven
  • Diep verdriet
Maar wat moet je, als je nooit hebt geleerd dat teleurstellingen bij het leven horen en dat die niet definiëren wie jij bent? 
 

Teleurstelling: geen persoonlijke aanval

En dat deel is belangrijk. Een teleurstelling is geen persoonlijke aanval en het zegt niets over jou en ook niet over je kind. 
Als een ouder zegt: “Je mag 5 kinderen uitnodigen” dan worden misschien wel 25 klasgenootjes teleurgesteld. En het is goed om te weten dat dit zo werkt. Als je eigen kindje een select gezelschap uitnodigt, is dit precies hetzelfde. 
 
Zie de waarde van teleurstellingen.
Valt een toren om? Gewoon opnieuw beginnen, niet opgeven. 
Struikel je tijdens het rennen? Opstaan en opnieuw proberen. 
Smelt je sneeuwpop? Cool, dan heb je geleerd hoe water bevriest en weer ontdooit. 

Als je als ouder inziet dat alles wat kinderen meemaken hen sterkt en stabiele volwassenen maakt, dan kun je zo troosten bij teleurstellingen en 💚 geven, maar je hoeft niet alles voor ze op te lossen.